تیم مذاکره کننده هسته ای به سرپرستی محمدجواد ظریف اگرچه مدعی بود که در تمام دوران مذاکرات بر خطوط قرمز ترسیم شده در نظام جمهوری اسلامی ایران پایبند بوده است اما بعدها اسناد نشان داد که مذاکره کنندگان نتوانستند خطوط قرمز را حفظ کرده و از آن عدول کردند.

به گزارش پایگاه خبری یدار نخل به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ انتشار فایل صوتی مصاحبه محمدجواد ظریف با سعید لیلاز در شبکه ضد ایرانی ایران اینترنشنال، واکنش های بسیاری را به دنبال داشت، که بیش از همه واکنش ها به مواضع طرح شده از سوی ظریف نسبت به سردار سلیمانی و قربانی شدن دیپلماسی برای میدان بود.

اما در این فایل صوتی که سراسر مسئله و تناقض است به ادعای ظریف در خصوص عمل کردن به شروط رهبری برای انجام مذاکرات مربوط است ادعایی که خلاف آن بارها و بارها اثبات شد.
ظریف در این مصاحبه ادعا کرده است که به شروط تعیین شده از سوی رهبری انقلاب برای انجام مذاکرات عمل کردیم، فقط موضوع تضمین گرفتن از طرف مقابل بود که من بالاتر از امضا رئیس جمهور آمریکا چه تضمین دیگری می توانستم بگیرم؛ رئیس جمهور آمریکا گفت امضا می کند که تحریم ها برداشته شود.
اعتراف ظریف؛ نتوانستیم خطوط قرمز را رعایت کنیم!
این اظهارات از زبان وزیر امور خارجه در حالی به عنوان تاریخ شفاهی دولت مطرح شده که علی اکبر ولایتی، عضو هیئت نظارت بر برجام، پیش از این چنین ادعایی را رد کرده است. وی در تیر ماه سال ۹۵ بعد از امضا برجام در اظهاراتی عنوان کرد: «به برخی شروط ۹ گانه ابلاغ شده از جانب رهبر معظم انقلاب درخصوص اجرای تعهدات کشورمان در چارچوب برجام عمل نشد».
رهبر معظم انقلاب نیز در سخنرانی نورزوی خود در فروردین ۹۵ در اجتماع مردم در حرم رضوی فرمودند: «وزیر محترم امور خارجه آقای ظریف به من گفت: «ما نتوانستیم برخی خطوط قرمز را حفظ کنیم».
همچنین ادعای ظریف در گرفتن امضا از رئیس جمهور آمریکا در ماجرای برجام و عمل به شرط رهبر انقلاب در زمینه نیز با اشکال همراه است.
در حالی که رهبر انقلاب بر امضای برجام توسط رئیس جمهور آمریکا و درواقع اعطای تضمین به ایران، تاکید داشتند، محمد جواد ظریف، امضای دستور اجرایی از سوی اوباما درباره لغو تحریم ها را تضمین رئیس جمهور آمریکا و عمل به شرط رهبر انقلاب عنوان می کند.
رهبر معظم انقلاب در اینباره گفتند: بنده از روز اوّل بارها و بارها گفتم به آمریکا اعتماد نکنید! هم در جلسات خصوصی این را گفتم، هم در جلسات عمومیِ مردمی گفتم؛ در جلسات خصوصی بیشتر هم این را گفتم؛ گفتم به اینها اعتماد نکنید؛ اگر میخواهید قرارداد ببندید، تضمین‌های لازم را فراهم بکنید، بعد صحبت کنید، بعد قرارداد ببندید، بعد امضا کنید؛ به حرفِ اینها اعتماد نکنید. یکی از چیزهایی که بنده آن‌وقت، بخصوص روی آن تصریح کرده بودم این بود که گفتم ما این قرارداد را قبول میکنیم به این شروط -چند شرط بود- یکی از شرط‌ها این بود که گفتیم رئیس‌جمهورِ وقتِ آمریکا بنویسد و امضا کند که تحریمها برداشته شد؛ این جزو شرایط ما بود، جزو شرایط بنده بود؛ خب، مسئولین محترم زحمت کشیدند، تلاش کردند، عرق ریختند، [ولی] نتوانستند و این نشد و نتیجه‌اش این است که دارید مشاهده میکنید: دو سال، دو سال‌ونیم گذشته است، ما به همه‌ی تعهّدات عمل کرده‌ایم، این مردک می‌آید بیرون و میگوید که من قبول ندارم و خارج میشوم و چنین میکنم و چنان میکنم.
این سخنان همگی دال بر این است که تیم مذاکره کننده ایرانی به سرپرستی محمدجواد ظریف نتوانست خطوط قرمز نظام را حفظ کرده و از شروط تعیین شده توسط رهبری انقلاب عدول کرد.
هشدار دربار تبعات محصول برجامی مذاکرات
پس از امضا برجام در حالی که دولت و دستگاه دیپلماسی سرمست از پیروزی در مذاکرات بود، مقام معظم رهبری در نامه ای خطاب به حسن روحانی تاکید کردند: «محصول مذاکرات که در قالب برجام شکل گرفته است، دچار نقاط ابهام و ضعف‌های ساختاری و موارد متعدّدی است که در صورت فقدان مراقبت دقیق و لحظه‌به‌لحظه، می‌تواند به خسارت‌های بزرگی برای حال و آینده کشور منتهی شود».
این سخنان حاکی از نواقص برجام بود و رهبری دولت و دستگاه دیپلماسی را نسبت به تبعات چنین توافقی هشدار دادند.
رهبری در این نامه برای چندمین بار به رئیس جمهور یادآور شدند که حل مشکلات اقتصادی کشور با مذاکره امکان پذیر نیست و اقتصاد مقاومتی تنها راه حل برون رفت از بحران های اقتصادی است. ایشان در این بخش از نامه خطاب به روحانی فرمودند: «جنابعالی با سابقه چند دهه حضور در متن مسائل جمهوری اسلامی، طبعاً دانسته‌اید که دولت ایالات متحده آمریکا، در قضیّه هسته‌ای و نه در هیچ مسئله دیگری، در برابر ایران رویکردی جزخصومت و اخلال در پیش نگرفته است و در آینده هم بعید است جز این روش عمل کند… لیکن گشایش اقتصادی و بهبود معیشت و رفع معضلات کنونی جز با جدّی گرفتن و پیگیری همه‌جانبه اقتصاد مقاومتی میسّر نخواهد شد».
در نهایت رهبر انقلاب منوط نشدن لغو تحریم‌ها به اجرای تعهدات ایران، عدم پذیرش محدودیت‌های بلندمدت، ادامه کار تحقیق و توسعه و ساخت و ساز در زمان محدودیت، مخالفت با موکول کردن هر اقدامی به گزارش آژانس، مخالفت با بازرسی‌های غیرمتعارف و مخالفت با زمان‌های ۱۵ و ۲۵ ساله برای اتمام برخی موضوعات، را شرط پذیرش برجام اعلام کردند؛ شروطی که بعدها عمل نکردن به آن ها از سوی مذاکره کنندگان ایرانی در عمل و در کلام به اثبات رسید.
عمل نکردن به شروط رهبری و فرار از اجرای قانونی 
مجلس در مهر ماه ۹۴ قانون «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام» را به تصویب رساند و به موجب آن دولت موظف شد هرگونه «عدم‌پایبندی» طرف مقابل در زمینه لغو مؤثر تحریم‌ها یا بازگرداندن تحریم‌های لغوشده و یا «وضع تحریم تحت هر عنوان دیگر» را به‌دقت رصد کند و اقدامات متقابل در جهت احقاق حقوق ملت ایران انجام دهد و همکاری داوطلبانه را متوقف نماید و توسعه سریع برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز جمهوری اسلامی ایران را سامان دهد به‌طوری‌که ظرف مدت دو سال ظرفیت غنی‌سازی کشور به یکصد و نود هزار سو افزایش یابد».
با وجود تصویب این قانون در مجلس دولت از اجرای آن شانه خالی کرد و عباس عراقچی عضو تیم مذاکره کننده ایرانی در توجیه عمل نکردن دولت به وظیفه قانونی خود گفت: ««هنوز با نقض فاحش برجام فاصله داریم»!
رفتار دولت در اجرا نکردن به قانون بعدها در جریان مصوبه مجلس یازدهم درباره «اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها» تکرار شد تا جایی که وظیفه قانونی رئیس جمهور در ابلاغ قانون را رئیس مجلس شورای اسلامی انجام داد.
این مسئله نشان داد که دولت تحت مدیریت حسن روحانی با وجود ادعای پایبندی به خطور قرمز و قانون، سلسله موارد فرار از قانون و عبور از خطوط قرمز را در پرونده کاری خود به یادگار گذاشته است.
انتهای پیام/ک