دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری دیارنخل به نقل از خبرگزاری فارس، حاج عادل رضایی در کرمان پای ثابت روضه‌ها و اشک‌ها بود، معروف بود، محبوب بود، با صدایش آه از نهاد همه بلند و دلها را به سمت کربلا و عاشورا می‌برد. چه عزایی برای آقا به پا می‌کرد، با چه سوزی برای مادر سادات می‌خواند …

همین چند وقت پیش، زمانی که هیچ خبری از بمب و انفجار و خون در کرمان نبود او وسط روضه و چشم در چشم مخاطبانش از یک آرزو سخن گفت: «همیشه به آقا گفتم، خودم رو می‌شناسم، به درد شهادت نمی‌خورم، اما آقا جان یه مرگی رو برام رقم بزن که بفهمم نوکرت بودم»

صدای انفجار از بام کرمان برخاست، در کل شهر پیچید و در دنیا بازتاب شد، جمعی به آسمان رفتند و کسی در آن هیاهو و در میان دود و بوی باروت و خون، در گوش عادل گفت: «نوکریت قبول … شهادتت مبارک»

او در سالروز شهادت حاج قاسم به قافله خونین شهداء پیوست و امروز درست در سال‌روزی که حاج قاسم را به دستان خاک سپردیم، در خانه ابدی‌اش آرام گرفت.

خوشا به حالشان که زیبا پذیرفته شدند، چون شمعِ سحرگاه مرا کشتهٔ خود کُن، حیف است که گریانِ تو سَر داشته باشد…

او خادم امام رضا بود، خادم بخش صندلی چرخدار حرم رضوی، حاج قاسم هم خادم بود، چه شکوهی است در این خدمت، چه عزتی می‌دهد این آقای امام رضا …

پایان پیام / ۸۰۰۶۵ / ش